Ik ga ieder dag achter mijn computer zitten: kopje koffie en to-do-list bij de hand en dan aan de slag. Ik kijk naar mijn lijst met dingen die ik ‘moet’ doen en ik besluit eerst even te kijken of ik nog nieuwe mailtjes heb, of ik nog reacties of berichtjes op op social media heb. Nog even gauw kijken of youtube nog nieuwe, interessante of leerzame filmpjes heeft. En voor ik het weet is het 11.00u en heb ik nog niets op mijn lijst afgewerkt. Ik voel weer dat inmiddels oh zo bekende gevoel van schuld en terneergeslagenheid op komen. Waarom trap ik toch iedere keer weer in diezelfde valkuil? Ik WEET toch heel goed hoe het moet? En waarom trap ik er toch iedere keer weer in?

Ik moet perfect

Ik moet perfect. Ik wil heel graag die ene blog online zetten, maar het verhaal is nog niet af. Of beter gezegd het verhaal is nog niet perfect. En dan mag het ook nog niet door de wereld gezien worden. En terwijl ik dat zo schrijf, besef ik dat dit een mooi voorbeeld is van mijn eigen projectie. Ik ben ook nog niet af, ik ben voortdurend in ontwikkeling: Ik leer, maak fouten, twijfel, huil, lach en ga weer door, maar ik ben niet perfect.

Ik kan mezelf, cognitief, heel goed vertellen dat ik goed ben zoals ik ben. En tegelijkertijd ervaar ik dat ik niet perfect ben en dat de wereld me, van mezelf, nog niet helemaal mag zien. Want mezelf laten zien, betekent ook het laten zien van al mijn imperfecties. En eerlijk gezegd: dat is doodeng. Mezelf laten zien met al mijn imperfecties, maakt me kwetsbaar. Want mensen kunnen daar van alles van vinden, ze zouden me kunnen afwijzen, ze zouden me niet meer lief kunne vinden, ze zouden me kunnen negeren.

Mijn innerlijke criticus

Mijn innerlijke criticus wordt wakker en als een duiveltje op mijn schouder fluistert hij: “Niet gek dat je bedrijf nog niet zo loopt zoals je had gewild! Want wie wil nou omgaan met zo’n imperfect wezen? En waarom zouden mensen jou in hemelsnaam inhuren? En als het je dan wonder boven wonder toch lukt, wat doe je dan met je succes? Dadelijk ben je nog succesvol ook en wat doe je dan met al die verantwoordelijkheid?”

Nee, dan toch maar liever nog even uitstellen. Ik klik weer het volgende youtube filmpje aan, want het verhaal is nog niet perfect.

Dit verhaal is nog niet af

Dit verhaal is ook nog niet af en ik weet ook nog niet of het ooit meer af komt dan dat het nu is. Maar ik deel het toch met de wereld, met jou. Misschien vind je er iets van. Misschien vind je het stom of een schreeuw om aandacht. En misschien herken je iets van jezelf in dit verhaal. Voor mij is het een kleine stap naar voren, de wereld in….